Etoile de Tressignaux και Nantes-Segre!!

Σαββατο 3 Μαρτίου
Στις 10:30 το πρωι η ομάδα ήταν έτοιμη να ξεκινήσει για τον επόμενο αγώνα που ήταν 170 χλμ μακρυά στην Βρετάννη. Όταν φτάσαμε στο parking των ομάδων κάναμε κάποιες τελαιυταιες ετοιμασίες και πήγαμε στην γραμμή της προεκκίνησης. Εκείνη την μέρα στην Βρεταννη γινόταν 2 αγώνες με 200 άτομα ο καθένας στην εκκίνηση του!! Ο αγώνας λεγόταν Etoile de Tressignaux ήταν για ομαδες κατηγοριας 1-2-3 και θα κάναμε 116 χλμ σε ένα μεγάλο κύκλο και στην συνέχεια θα διανύαμε 8 φορες ένα μικρό circuit των 4 χλμ , με 6 σπριντ ανάβασης το πρώτο μόλις στο 8ο χλμ και έτσι σκέφτηκα ότι αν κατάφερναν να έμπενα σε ένα απο τα πρώτα ξεκολλήματα για το πρώτο σπριντ θα ήταν καλή ευκάιρια. Λίγο πριν δωθει το σήμα για την εκκίνηση κρατήσαμε ενός λεπτού σιγή...αλλα ακόμη και σήμερα δεν είμαι σίγουρος για ποιον λόγο. Έχοντας μια απο τις πρώτες θέσεις στην εκκίνηση ήμουν σε σχετικά πλεονεκτική θέση για να μπω ή να δημιουργήσω ένα ξεκολλημα....μετα την πιστολιά της εκκίνησης δεν πρέπει να πέρασαν 5 δευτερόλεπτα και η πρώτη επίθεση ήταν πλέον γεγονός . Έπειτα απο λίγα λεπτά καθώς το γκρουπ κινόταν με μεγάλη ταχύτητα έκανα την κίνηση μου λίγο μετα την μέση ένωση ανηφορικου κομματιού, με ακολούθησαν περίπου 12 άτομα και οι περισσότεροι απο δυνατές ομάδες αλλά δεν ήταν και τοσο συνεργάσιμοι μόνο 2 ή 3 άτομα άλλαζαν μέσα στο ξεκόλλημα.                                                                                                                 

Τα χιλιόμετρα περνούσαν δεν κατάφερα να είμαι στους αποσπασμένους στο 8 χιλιόμετρο...αλλά συνέχισα να προσπαθώ να μπω στο ξεκολλημα της ημέρας!! Όλα αυτά μέχρι τα πρώτα 45 λεπτα που είχα μπει σίγουρα σε παραπάνω απο δέκα επιθέσεις και όλες ήταν τέρμα γκάζι . Αν συνέχιζα έτσι σιγουρα δεν θα έβγαζα τον αγώνα, οπότε χάθηκα μέσα στο γκρουπ. Ο ρυθμός πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να πω ότι ήταν πολύ γρήγορος(μεση ταχυτητα 43,8 με 1100 υψωμετρικα) και αφού είχα χρεωθεί αρκετά απο την αρχή του αγώνα είχα αρχίσει μετα τις 2 ωρες όταν οι πιο ξεκούραστοι εκάναν παιχνίδι,πολλες φορές δούλευα στα κόκκινα για να μην χάσω την ρόδα μπροστινόυ μου όταν πηγαιναμε ένας-ένας στην άκρη του δρόμου... Έφτασα μαζι με το κύρίως γκρουπ στο μικρο circuit όπου πραγματικα δεν υπήρχε ένα σημείο απο τα 4χλμ που να μην υπάρχουν θεατές ειδικά στο ανηφορικό κομμάτι του τερματισμού. Ήξερα οτι ειναι κάποιοι αθλητές μπροστά αλλα δεν ήξερα το αριθμό του. Έτσι 5 στροφές πριν το τέρμα ακολούθησα μια επίθεση που εγίνε ακρίβως μπρόστα μου...και καταλήξαμε μπροστά απο το κυρίως γκρουπ μαζί με άλλα 5 άτομα...πιάσαμε κάποιους που είχαν μείνει απο το δυνατό ξεκόλλημα που ήταν μπροστά μας. Τερμάτισα ανάμεσα στο κυρίως γκρουπ και στους ξεκολλημενους. Το αστείο είναι ότι οταν άλλαζα για να φύγουμε ρώτησα πόσοι ήταν στο ξεκολλημα... Η απάντηση ήταν ότι ήταν 45 άτομα!!!!! Δεν με πείραξε τόσο που ήταν 45 άτομα μπροστά μου όσο το ότι δεν το είδα. Το γκρουπ έμοιαζε τοσο μεγάλο....και χωρίς τα 45 άτομα μέσα του χαχαα. Πήραμε τον δρομο της επιστροφής και για μισή ώρα στο στεσιον όλοι μιλούσαμε για τον αγώνα, αλλα μετα εκλεισα τα ματιά... είχε πια νυχτωσει, ο μόνος ήχος στα αυτιά μου ήταν αυτός της μηχανής του αυτοκίνητου. Φτάσαμε σπίτι στις 21:30, ένα γρήγορο μπάνιο και κάτι ελαφρύ για βραδυνό και κατευθείαν ύπνος . Το άλλο πρωί θα ξεκινούσαμε κατα τις 11:00 για μια μικρή προπόνηση και κάπου στην μέση θα σταματουσαμε σε κάποια μικρή πόλη για καφέ..... ο καιρός όμως είχε άλλη γνώμη αφου μετα απο τα πρωτα 10 λεπτα ξεκίνησε να βρέχει , έτσι κάναμε μόνο την προπόνηση χωρίς στάση για καφέ γυρίζοντας κακήν κακώς στο διαμέρισμα!! Η επόμενη εβδομάδα ευτυχώς ήταν ήρεμη... το σημαντικότερο γεγονός ήταν ότι ανακάλυψα ότι στο ισόγειο της πολυκατοικίας που μένω βρίσκεται το νηπιαγωγείο της πόλης και ότι το παράθυρο μου βλέπει ακριβώς στην αυλή που παίζουν τα παιδιά. Απο τότε σχεδόν κάθε απόγευμα κάθομαι στο παράθυρο με ένα φλιτζάνι τσάι και χαζευω τα παιδάκια μέχρι τις 18:00 που ετοιμάζουμε το βραδυνό...

Κυριακή 11 Μαρτίου

9:15 όλοι ήμασταν στο φορτηγό και στο στέισον της ομάδας για να ξεκινήσουμε για την πόλη της Nantes για ίσως τον βασιλιά των κλασικών αγώνων στη Γαλλία με την ονομασία Nantes-Segre Elite Nationale.Το 1999 είχε κερδίσει τον αγώνα ο Thomas Vockler, το 2001 ο Jeremy Roy και όσοι είχαν κερδίσει τα τελευταία χρόνια ήταν επαγγελματίες.. Ο αγώνας ήταν 160 χλμ με 4 σπριντ ανάβασης και τα τελευταία χλμ θα τα διανύαμε μέσα στην πόλη σε ένα circuit των 4 χλμ. Μπορεί να έτρεχαν οι γαλλικές continental ( Big Mat 93,Veranda Rideu) και αρκετα δυνάτα club 1ης-2ης και 3ης κατηγοριας οπως το club της Europcar Vendee U...αλλα ο αγώνας αυτός είχε περισσότερη σημασία για την τοπική ομάδα 1ης κατηγορίας UC Nantes Atlantique.Είχα κοιτάξει τα περυσινά αποτελέσματα και η ίδια ομάδα είχε την πρώτη και την δεύτερη θέση στην περυσινη έκδοση του αγώνα... Αφου δόθηκε η εκκίνηση άρχισαν πάλι οι επιθέσεις , εγώ ήμουν αρκετά μπροστά αλλα δεν θα έκανα τίποτα στα πρώτα χιλιόμετρα αφού είχα πάρει αυτές τις εντολές αλλα και το μάθημα μου απο την προηγούμενη βδομάδα. Το πρώτο σπριντ ήταν μεσα στο κεντρο μια μικρης πολη που ειχε 600 μετρα με αρκετα μεγαλη κληση στο 48 χλμ. Ήξερα ,ότι είναι ένα άτομο ξεκολημενο αλλα και οι 3 βαθμοί που είχε η δεύτερη θέση δεν μου φαίνονταν καθόλου ασχήμοι!! Έτσι φρόντισα απο πριν να είμαι σε καλή θέση, και στα τελαιυται μέτρα κατάφερα να μπω μπροστα και να περάσω δεύτερος την γραμμή...

 

 Αφου είχαν κυλήσει έτσι τα πράγματα θα έκανα οικονομία και θα προσπαθούσα για τα ενδιάμεσα σπριντ,όμως 11 χλμ περίπου μετα το δεύτερο σπριντ ήταν η ώρα να μιλήσει η ομάδα της Nantes . 17 άτομα απο αυτήν την ομάδα μπροστά ρολόι τέρμα δεξιά στον δρόμο με πολυ δυνατό πλάγιο .

 

 Όλοι ο ένας πίσω απ τον άλλο κάθε τοσο ένας αθλητής απο την Nantes αφού είχα τελειώσει την δουλειά του μπροστά έμενε απο το γκρουπ... 4 χλμ πριν το σπριντ, η Nantes ακόμη μπροστα , δεν μπορώ να πω ότι ήμουν και πολύ άνετος αλλα δεν πιστεύω ότι υπήρχε κάποιος που να πήγαινε με κλειστό το στόμα !! Έτσι άρχισαν να γίνονται 'τρύπες' δυο φορές απο τον μπροστινο μου, αφου τις κάλυψα, βλέπω τα δυο άτομα μπροστά απο το αθλητή που ακολουθουσα να δημιουργούν διάφορα, έτσι άργησαν να αλλάξουν και αφου δεν μπόρεσε ο αθλητής μπροστα μου ούτε εγώ να καλύψει την διαφορά όσο δυνατά και να πηγαίναμε καταλήξαμε να μείνουμε εκτός απο το γκρουπ των αποσπασμένων....

 

 Αν το έβλεπα σαν θεατής, πιστεύω θα φαινόταν σαν η ομάδα της Nantes και τα άτομα που ήταν κολλημένα σε αυτούς, να κινούνται προς τα μπροστά και εμείς πίσω !! Κάλυψαμε τα 160 σε λιγότερο απο 4 ώρες με 1260 υψομετρικα (μεση ταχυτητα 42,1 για τους πρωτους), τερμάτισα 38ος και είμαι αρκετα ευχαριστημένος για αρχή και απο τους δύο αγώνες .Τελίκα η ομάδα της Nantes είχε 7 άτομα στην πρώτη 10δα....Φτάσαμε στο διαμέρισμα 20:40 περίπου...Ο καιρός εδώ είναι απροσδόκιτα καλός αφού βγαίνω μου προπόνηση το μεσημέρι με θερμοκρασία λίγο πάνω απο 23c,εινάι αρκετά καλά γιατί πάω μόνος σε μικρούς δρόμους χωρίς αμάξια..είναι πολύ ισύχα και μου αρέσει αλλά καποίες φορές θα ηθελά να γυρίσω το βλεμά μου και να δω λίγη θάλλασα.!!

 

 Αυτήν την βδομάδα ξεκινάω δυο αγώνες για 1-2-3 κατηγορίες ομάδων. Την Κυριακή και την Δευτέρα 100χλμ circuit 25 στροφές των 4 χλμ που τα 2 απο αυτά είναι ανηφορικα...

Ελπίζω να υπαρχει αρκετή δράση το 3ημερο και να σας μεταφέρω τα νέα μου από την Τρίτη.

Καλό Σαββατοκύριακο και τα λεμε σύντομα..